در قانون مرخصی های فراوانی وجود دارد که افراد می توانند در ایام کاری خود از از انها استفاده نمایند. این مرخصی ها به نامهای مختلفی می باشند که در زیر به صورت خلاصه به برخی از انها می پردازیم .
مرخصی های قانونی به شرح ذیل می باشند.:
- مرخصی استحقاقی :
مرخصی استحقاقی به مرخصی گفته می شود که فرد براساس قانون می تواند ماهانه دو روز و نیم را در روزهای غیر تعطیل به محل کار نرفته و می تواند به امور خود بپردازد. این نوع مرخصی کلا براساس قانون کار بوده و افراد می تواند از انها استفاده ننموده و در انتهای سال کاری در ازای عدم استفاده از انها مابالاتفاوت حقوق کاری خود را دریافت نمایند .
- مرخصی ساعتی : منظور از مرخصی ساعتی مرخصی می باشد که فرد برای مدت اندکی از یک ساعت تا چند ساعت محل کار خود را ترک نموده و بعد از اتمام امور خود به محل کار برمی گردد.
این امور ممکن است از کارهای اداری گرفته تا بیماری و …. باشد .
- مرخصی استعلاجی :
مرخصی استعلاجی به مرخصی گفته می شود که فرد در عین انجام کار در محل کارخود یا در هر جای دیگری بیمار شده و قادر به کار نمی باشد. این بیماری ممکن است شامل انواع بیماری های سهل البهبود باشد تا بیماریهای دشوار که ممکن است به دست یافتن سلامت در آنها چندین سال طول بکشد.
معمولا مدت زمان مرخصی استعلاجی دوماه بوده و در صورتی که فرد به هر دلیلی در مدت یک سال بهبود نیابد از طرف سازمان تامین اجتماعی از کار افتاده محسوب شده و فرد بازنشسته محسوب می گردد.
- مرخصی تحصیلی :
در بسیاری از موارد فرد ممکن است در ایام استخدام خود به فکر ادامه تحصیل خود باشد و در این رابطه به دلیل دشواری تحصیل و یا تحصیل در محلی دور از زندگی خود قادر به کار به صورت موقت نباشد و در این رابطه قانون مرخصی تحصیلی را برای این افراد معین نموده است . معمولا مرخصی تحصیلی به براساس قانون دوسال بوده و این مورد می تواند با اجازه کارفرما دوباره تمدید گردد.
- مرخصی بدون حقوق : در هر موردی که فردی به دلیل مشکلاتی که برای وی ایجاد می شود به مدتی محدود قادر به انجام امور شغلی خود نباشد و مدت کار و فعالیت غیر کاری وی ممکن است تا زمانی نامعلوم باشد می تواند در این رابطه تقاضای دریافت مرخصی بدون حقوق را بنماید . مرخصی بدون حقوق معمولا دوسال بوده و در این مدت قرارداد فرد معلق شده و باید با اجازه کارفرما انجام شد.
این موارد مجموعه ای از مهمترین مرخصی های قانونی برای افراد بوده که می توانستند در زمان کاری از انها استفاده نمایند .
در ادامه نوشتار در این رابطه به بررسی مرخصی استعلاجی و احتساب ان به عنوان دوران کاری پرداخته و در این خصوص به شرایط الزام ان می پردازیم .
معمولا این شرایط برای سازمانهای دولتی و خصوصی به یک صورت می باشد و درصورتی که فردی به هر دلیلی بیمار شده و یا از نظر جسمانی دچار مشکلاتی ممکن است اگر دارای شرایطی منجله بیماری دراز مدت و بالای یک ماه ، عدم توانایی کار ، عدم انجام کار در جایی دیگر و ….. دیگر باشند سازمان تامین اجتماعی حقوق دوران استعلاجی برای فرد واریز می شود .
در این زمان در صورت عدم اتمام قرار داد کاری کارفرما باید هزینه های مروبطه به تامین اجتماعی را پرداخت نموده و همچینن این دوران نیز با این شرایط جز دوران خدمت فرد محسوب می شود .
در هر موردی که فردی به هر دلیلی این مزایا برای وی واریز نشده باشد می تواند از سازمان تامین اجتماعی در این رابطه تقاضای پرداخت آنها را به دلیل دارا بودن شرایط و همچنین تایید پزشک معالج را داشته باشد .
در موردی که فردی بعد از اتمام زمان کاری و تقاضای بازنشستگی به هر دلیلی اثبات شود که این مزایا برای وی احتساب نشده است می تواند تقاضای احتساب انها را از سازمان تامین اجتماعی را بنماید .
در صورتی که سازمان تامین اجتماعی این موضوع را احتساب ننموده باشد فرد می تواند از سازمان تقاضای پیگیری و احتساب را داشته باشد و در صورتی که به هر دلیلی سازمان تامین اجتماعی حاضر به این امر نباشد فرد می تواند براساس قانون اساسی و همچنین قوانین مربوطه که طرح شکایت علیه سازمانهای دولتی در دیوان عدالت اداری می باشد می تواند در این سازمان قضائی علیه تامین اجتماعی در این رابطه طرح شکایت نماید .
طرح شکایت در دیوان عدالت اداری بدین صورت می باشد که فرد باید با طی یک مسیر قانونی می تواند تقاضای احقاق حق خود را در دیوان عدالت اداری را بنماید .
فرد باید ابتدا قبل از هر اقدامی در این رابطه اقدا به نوشتن داداخوست شکایت بنماید . در دیوان عدالت اداری شرایط نوشتن دادخواست بدین صورت می باشد که فرد باید براساس ماده ۱۶ قانون ایین دادرسی و اصول تشکیلات دیوان عدالت اداری اقدام به نماید .
در این ماده بیان شده است که دادخواست باید روی فرمهای قانونی و با شرایط این ماده نوشته شود.
شرایط این ماده بدین صورت می باشد که علاوه بر فرمهای مخصوص دیوان عدالت اداری باید مشخصات دو طرف ، موضوع دادخواست و …… در داخواست به طول کامل نوشته شده و فرد فرد در انتها آن را از طریق سامانه ساجد به دیوان عدالت اداری ارسال نماید .
بعد از ارسال دادخواست در دیوان عدالت اداری دادخواست به دبیرخانه دیوان رفته و در انتها به دفتر کل دیوان ارسال شده و در صورتی که دادخواست فاقد نقص باشد از طریق ریاست دیوان عدالت اداری برای رسیدگی به یکی از شعب دیوان فرستاده می شود .
در شعبه دیوان طی یک ابلاغیه از سازمان تامین اجتماعی تقاضای پاسخ در این مورد شده و در انتها با ارسال و یا عدم ارسال پاسخ علیه تامین اجتماعی دیوان اقدام به رسیدگی و صدور حکم مینماید .
رای صادره در این خصوص در دیوان عدالت اداری قابل اعتراض از طرف شاکی و متشاکی بوده و بعد از تجدید و رسیدگی دوباره قطعی می گردد .
