بسیاری از اشخاص که در محیطهای مختلف اداری کار می کنند ممکن است برای انجام اموری که در خصوص سازمان یا اداره مربوطه بسیار مهم است به جای دیگری رفته و برای مدتی در محل دیگری مشغول به کار شده و بعد از اتمام ان موضوع به محل سابق کار خود برگردند.
ماده ۴۶ قانون اداره کار به این امر پرداخته است که اگر فردی در زمانی خاص که اگر فردی برای انجام کاری حداقل ۵۰ کیلومتر از محل کار خود دور شده باشد به وی حق ماموریت تعلق می گیرد . در محل ماموریت فرد ممکن است شب نیز در انجا بماند و همچینن ممکن است مسافت کمتری نیز از محل کار اصلی خود دور شده باشد ولی ملزم به ماندن شبانه روزی شده باشد به وی حق ماموریت تعلق می گیرد.
در خصوص حق ماموریت کارفرما موظف به تهیه وسایل رفاهی مانند محل خواب و یا غذا وخوراک برای فرد بوده و در صورتی که شخص اینگونه هزینه ها را پرداخت نماید کارفرما موظف به اعاده این هزینه ها به فرد می باشد .
علاوه بر این موارد چون فردبرای کار یا سازمان خود به ماموریت می رود لذا این سازمانها و یا ادارات موظف به احتساب زمان ماموریت به عنوان تایم کاری بوده و باید کلیه مزایای کار در شرکت را برای این افراد واریز نموده و ارائه بدهند.
در صورتی که فردی به هر دلیل از طرف سازمان یا اداره مذکوره به ماموریت رفته و علی رغم تایید قانونی این زمانهای ماموریت برای فرد تایم کاری محسوب نشده باشد شخص می تواند به سازمان یا اداره مربوطه دراین رابطه اعتراض بنماید و تقاضای احتساب تایم ماموریت را در این خصوص بنماید .
این احتساب منشا قانونی داشته و اگر فردی در زمان ماموریت نیز حقوق مزایا را دریافت نموده باشد سازمان موظف به احتساب تایم های ماموریت به عنوان سنوات خدمت برای شخص می باشد.
علاوه بر این موارد اگر فردی در زمان ماموریت دچارحادثه شده باشد این حادثه به عنوان حادثه ضمن کار محسوب شده و سازمان یا اداره مربوطه باید مسئولیت کامل این حادثه را به عهده بگیرد .
در این رابطه در صورتی که فرد در عین ماموریت دچار حادثه شده باشد و این حادثه منجر به نقص عضو و فوت فرد گردد سازمان یا اداره مربوطه موظف به پرداخت کلیه حقوق و مزایا و مستمری به وراث فرد می باش.
این موارد از جمله نکاتی بود که به هردلیلی باید در نوشتار مورد بحث قرار می گرفت اما در ادامه به بررسی الزام سازمان یا اداره مربوطه به احتساب زمان ماموریت به عنوان سنوات خدمت می پردازیم .
در این رابطه فردی که به ماموریت رفته و به هر دلیلی این مدت کاری به عنوان سنوات خدمتی فرد احتساب نشده باشد می تواند به سازمان یا اداره مربوطه اعتراض نموده و دراین راستا خواستار احتساب مدت ماموریت خود به عنوان سنوت خدمت باشد .
در رای سال ۸۶ هیئت عمومی دیوان نیز به این مبحث پرداخته شده که اگر فردی در زمان ماموریت برای وی حق بیمه بازنشستگی پرداخت شده باشد باید مدت ماموریت جزء سنوات فرد احتساب گردد.
سنوات خدمت به طور کلی تمامی تایم کاری می باشد که فرد در سازمان یا اداره مشغول به کار بوده و برای وی حقوق و مزایای سازمانی و همچنین بازنشستگی پرداخت گردیده است.
در این رابطه باتوجه با اینکه در محل ماموریت نیز از حقوق و مزایای کاری استفاده می نماید به همین دلیل باید باقی مدت ماموریت نیز قانونا برای وی جزء تایم کاری حساب گردد.
اما اگر سازمان یا اداره مربوطه به هر دلیلی حاضر به این امر نکردد و علی رغم اعتراض شخص در مراجع بالاتر برای سازمان متاسفانه پاسخی به وی داده نشود . این شخص می تواند قانون به دیوان عدالت اداری شکایت نماید.
طرح شکایت در دیوان عدالت اداری دارای ویژگی های مختص به خود بوده و اگر شخصی در این رابطه به قوانین و شیوه رسیدگی در دیوان آشنایی نداشته باشد به دشواری می تواند از حقوق خود دفاع نماید . به همین دلیل برای احقاق حقوق خود باید در این خصوص به متخصصین در این رابطه مراجعه نماید . این موضوع را می توان به وکلای متخصص دیوان سپرد که باتوجه به تجربه و آگاهی که در دیوان عدالت اداری دارند به راحت ترین شیوه می توانند سازمان یا اداره مربوطع را در این خصوص ملزم نموده و آن را وادر به دادن حق شخص بنماید .
دلیل این موضوع نیز این است که امور دیوان با شعب قوه قضائیه مانند داگستری ها و دادسرا متفاوت بوده و کلیه امور در این سازمان غیر حضوری می باشد . به همین دلیل فرد باید علاوه بر آشنایی با قانون به نوشتن لوایح حقوقی که مختص دیوان باید اگاهی داشته باشد.
ما در این رابطه پروه تخصصی وکلای پایتخت را به شمار معرفی می نماییم که در سریعترین زمان و به صورت تضمینی کلیه امور دیوان علی الخصوص دریافت حکم احتساب زمان ماموریت به عنوان سنوات خدمت برای شما به راحت ترین شیوه انجام می هند و شما با خیال راحت در این زمینه دنبال سایر امور بازنشستگی خود خواهید رفت.
در دیوان عدالت اداری در صورتی که فردی خود اقدام به طرح شکایت بنماید باید براساس ماده قانون اصول و تشکیلات دیوان عدالت ادارای در این رابطه به طرح دادخواست دعوی بنماید .
بعد از طرح شکایت در دیوان عدالت اداری چون کلیه موارد به صورت غیر حضوری می باشد لذا فرد باید در نوشتن دفاعیات خود به صورت بسیار حرفه ای اقدام نموده و در غیر این صورت باید از وکلای حرفه ای دیوان کمک بگیرد . همچنین باتوجه به اینکه در دیوان شخص نمی تواند به صورت حضوری به پیگیری پرونده خود بپردازد لذا فرد باید بداند که در هر مرحله از رسیدگی در امور دیوان به چه صورت برخورد نموده و چه کارهای را به انجام برساند.
بعد از ارسال دادخواست شکایت یه دیوان و رسیدگی در ان موضوع دیوان اقدام به صدور حکم در این رابطه می نماید .
حکم صادره در این مورد نیز در صورتی که به نفع فرد صادر نشده باشد قابل اعتراض بوده و شخص می تواند در صورتی که مشکلی در حکم وجود داشته باشد نسبت به آن اعتراض نموده و تقاضای نقض حکم صادره را داشته باشد .
